– Με αφορμή 123 λέξεις του Βασίλη Ζαρείφη
Συνελήφθητε διατηρών ελπίδας δι’ αγγέλους και αρχαγγέλους.
Η εισαγγελική αρχή θα σας διώξει ποινικώς μέχρις εσχάτων.
Κατηγορείσθε επιπροσθέτως δια σειράν αδικημάτων.
Φέρεσθε να διατηρείτε αδήλωτον περίπτερον/ονειροπωλείον με τιμάς αθεμίτου ανταγωνισμού. Όπερ συνεπάγεται αυστηράς κυρώσεις. Δεν ηκούσατε τας κυβερνητικάς εξαγγελίας δια την πάταξιν της ονειροπολήσεως; Μήπως είσθε και εσείς κρυπτο-ονειροπόλος εκ του πονειρού;
Αξιόπιστοι μάρτυρες κατέθεσαν οτι εθεάθητε νύκτωρ εις «Των Αγγέλων τα Μπουζούκια» ένθα εξετράπητε εις κατάστασιν «πολύ χάι», καταφεύγων εις ακατονομάστους παραγγελιάς του είδους «Είμ’ αητός χωρίς φτερά» και τα τοιαύτα. Γνωρίζετε τας σοβαράς επιπτώσεις τοιαύτης κραιπάλης;
Συνάδελφοί σας κατήγγειλαν οτι ενίοτε απαγγέλλετε ποίησιν κρυφίως. Αληθεύει;
Η κατάληξις των παρανομιών σας δύναται να είναι και «χρόνια ισοβίτης», άνευ δυνατότητος χάριτος. Η απόδρασις τιμωρείται με φυλάκισιν.
Επ΄ ευκαιρία, τι επαγγέλλεσθε;
Επιμύθιον: Έπεα πτερόεντα
«Tι επαγγέλεσθε;»
Αγγελθέτω απ’ εμέ η ερώτηση τούτη!
Θα έπρεπε όμως να ρωτήσεις «τι δουλειά κάνεις;»
και όπως ο Πανούσης στον «Δράκουλα των Εξαρχείων»
θα απαντούσα:
«δεν δουλεύω, είμαι καλλιτέχνης»
[…] Υ.Γ. 2 ‘Ενα ένα τα βλέπω. Φυσικά ευχαριστώ και το ΕΝΔΥΟΤΡΙΒΕΙΟΝ […]
Αρχικώς και πρωτίστως ασκούσα το ευγενές επάγγελμα του προπονητή επίδοξων επιστημόνων.
Τα τελευταία έτη όμως η ομάδα υποβιβάσθη εις την δευτέραν κατηγορίαν. Ως εκ τούτου επιδίδομαι πλέον εις την προπόνησιν επίδοξων «μισθωτών μετά πτυχίου».
Εις τον ελεύθερον χρόνον μου ασχολούμαι κρυφίως με τα όνειρα των υποβιβασθέντων, και με τα δικά μου, διδάσκοντας παρανόμως ύλην μη εγκεκριμένη από το υπουργείον παιδείας επιδιδόμενος εις λαθρεμπόριον υλικών κατασκευής ονείρων.
Αποδέχομαι όλας τας κατηγορίας και δηλώνω αθώος.
Πρόσεχε τι δηλώνεις γιατί θα έρθει και η ώρα να μετρήσεις τα …ένσημά σου.
Και τότε;
τότε… αν δεν είναι ικανά αποζημιώσεως θα επιβιώσω με τα εύσημα αυτοαπασχόλησης ( και αυτοκανοποίησης; ) 🙂
Τι επαγγέλεσθε;
Να μου επιτρέψεις να πω ένα ανέκδοτο. Σε μια κοσμική συγκέντρωση, ο ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης καθόταν δίπλα σε έναν μεγαλέμπορο. Ο μεγαλέμπορος προσπαθούσε να πιάσει κουβέντα, «η αγορά πεσμένη φέτος», «ανέβηκε η λίρα», «οι τράπεζες δεν δανείζουν», τέτοια. Βλέποντας όμως την απόγνωση του συνομιλητή του, ο έμπορος απόρησε και του λέει:
«Μα, επιτέλους, τι επαγγέλλεσθε κύριε;»
«Εγώ κύριε δεν επαγγέλλομαι. Απαγγέλλομαι!» απάντησε ο Λαπαθιώτης.
Πολύ καλό!