Σε εθνική τραγωδία εκτυλίσσεται ο παραμερισμός της θεϊκής παραδοσιακής Ελληνικής ντομάτας από υποδεέστερες, βιοτεχνολογικά προηγμένες ποικιλίες, που ποζάρουν ως ντομάτες μόνο κατ’ όνομα.
Ανυπολόγιστες οι συνέπειες για την ιστορική (κι ας μην την ήξερε ο Πλάτων) Greek Salad, που πάνω της είχαν ορκιστεί αιώνια πίστη ορδές τουριστών εξ Εσπερίας, διαφημίζοντας το Ελληνικό ευ κουζείν του θέρους στα πέρατα της οικουμένης.
Φιλότιμες προσπάθειες από το Ελληνικό αγγουράκι (μην πείτε τίποτα), φέτα, κρεμμύδι, αναβαθμισμό με ανθότυρο, και μυρωδικά δεν καταφέρνουν να περισώσουν το πάλαι ποτέ ακαταμάχητο πιάτο, που έχει πλέον εκφυλιστεί σε ένα πλουμιστό άοσμο και άγευστο χορτοσκεύασμα.
Άμεση είναι η ανάγκη λήψης δραστικών μέτρων για αναστροφή της καταστροφής και επιστροφή στην παραδοσιακά καταξιωμένη, καίτοι μη χιλιοτραγουδισμένη,
Ελληνική ντομάτα.
ΥΓ. Έχει τραγουδηθεί αλλού, βέβαια, από το “You say tomato, I say tomato”, στον αγαπημένο και στην Ελλάδα «Μουσταφά» («σ´ αγαπώ σαν τη σάλτσα της ντομάτας» λέει σε κάποια έκδοση, μού ‘χε πει παιδικός φίλος από Αλεξανδρινούς γονείς), και φυσικά στην πασίγνωστη Ωδή του Νερούδα. Αχ…